Warsztaty terapii zajęciowej powołane zostały na mocy ustawy z dnia 9 maja 1991 roku. O zatrudnieniu i rehabilitacji osób niepełnosprawnych. W rozumieniu tej ustawy warsztat terapii zajęciowej oznacza wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo placówkę stwarzającą osobom niepełnosprawnym niezdolnym do podjęcia pracy możliwość rehabilitacji społecznej i zawodowej w zakresie pozyskania lub przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia. Realizacja przez warsztat powyższych celów odbywa się przy zastosowaniu technik terapii zajęciowej, zmierzających do rozwijania:

 1) umiejętności wykonywania czynności życia codziennego oraz zaradności osobistej;
 2) psychofizycznych sprawności oraz podstawowych i specjalistycznych umiejętności zawodowych, umożliwiających uczestnictwo w szkoleniu zawodowym  albo podjęcie pracy.

Warsztaty są znaczącym ogniwem łączącym szkolnictwo specjalne z zakładami pracy chronionej. Stanowią konkretną formę przysposobienia do pracy uczniów szkół specjalnych, którzy nie. Są one więc jedyną formą rehabilitacji licznej grupy młodzieży upośledzonej umysłowo w stopniu umiarkowanym, znacznym i głębokim, która do tej pory nie miała żadnych możliwości na przygotowanie do podjęcia pracy zawodowej.